Polska malarka epoki art deco. Urodziła się jako Maria Gurwik-Górska, córka rosyjskiego Żyda , wychowana jednak przez matkę i dziadków w Warszawie. Należeli oni do warszawskiej elity kulturalnej i towarzyskiej.

Jako dorosła kobieta podkreślała, że jest Polką a jako miejsce swojego urodzenia podawała Warszawę a nie Moskwę.
W 1916 r wyszła za mąż za prawnika Tadeusza Łempickiego. Zamieszkali w Paryżu, gdzie artystka zaczęła malować w celach zarobkowych. Po raz pierwszy jej prace zostały wystawione w 1922 r , jej malarstwo zostało pozytywnie odebrane a artystka niebawem stała się znana jako portrecistka Tamara de Lempicka.

Utrzymywała, że jest samoukiem, jednak przez krótki okres czasu kształciła się w pracowni kubistycznego malarza Andre Lhote’a. Łempicka kojarzona jest najbardziej z okresu swej twórczości, kiedy malowała portrety i akty o delikatnym charakterze kubistycznym , stosując nasycone barwy. Była wtedy bardzo popularna. Arystokratki i żony zamożnych przemysłowców masowo zamawiały u niej swoje “podobizny”, co przekładało się na sukces finansowy artystki.

W swoich dziełach doskonale oddała atmosferę szalonych lat 20 stych XX wieku (“Autoportret za kierownicą ” z 1929 r to symbol wizerunku wyemancypowanej kobiety lat 20 stych).  Modelki na obrazach przedstawiała jako nowoczesne kobiety, “pozbawione hipokryzji i wstydu”. Obrazy Tamary Łempickiej wystawiano zarówno w salonach paryskich, jak i w Warszawie i za granicą. Krytycy sztuki jednak nie byli jej przychylni, nazywali ją “propagatorką perwersyjnego malarstwa”, podkreślając homoerotyczny charakter jej aktów – czym z kolei zaskarbiła sobie zainteresowanie i popularność wśród licznych odbiorców.

Artystka nie ukrywała swoich licznych romansów i bujnego życia towarzyskiego, były one częścią jej wizerunku kobiety niezależnej oraz przyczyną rozwodu. Łempicka wyszła ponownie za mąż za austriackiego barona Raula Kuffnera – potentata imperium browarniczego. Z początkiem rozpoczęcia się II wojny światowej wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych, gdzie artystka w latach 40 stych także stała się znaną portrecistką gwiazd Hollywood i bogatej elity towarzyskiej. W tym okresie prowadziła również bujne i dekadenckie życie towarzyskie.

Po II wojnie światowej zmienił sie nurt artystyczny i Łempicka straciła zainteresowanie ludzi jej twórczością. Próbowała zmienić styl artystyczny, jednak koniec jej kariery nadchodził nieubłaganie. Po śmierci męża w 1962 r. porzuciła malarstwo i przeniosła się do Meksyku, gdzie zmarła w 1980 r.

Materiały CKiS w Sępólnie Krajeńskim
Tekst – Katarzyna Falkowska